1ο Γυμνάσιο Βούλας

Οι μαθητές και οι καθηγητές του 1ου Γυμνασίου Βούλας λέμε όχι στη βία! Ναι στην αγάπη!


Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Στη μικρή σχολική κοινωνία






Το προαύλιο είναι μια μικρή κοινωνία. Τα παιδιά χωρίς τα οικογενειακά όρια και το πλαίσιο της σχολικής τάξης μετατρέπονται σε ψυχρούς εκτελεστές προς τα θύματά τους. Ίσως επειδή δεν έχουν αναπτύξει ακόμα τις κοινωνικές δεξιότητες των μεγάλων ή αγνοούν τι είναι λάθος ή σωστό. Μπορεί και να θέλουν να δοκιμάσουν τη δύναμή τους. Σε μια προσπάθεια να επιβάλλουν τα «θέλω» τους παρουσιάζουν επιθετικότητα. Αυτό όμως μπορεί να συμβεί και για λόγους άμυνας. Βέβαια, οι συμμαθητές των θυμάτων μπορούν να παίξουν καταλυτικό ρόλο στην αντιμετώπιση του προβλήματος. 
    Τα παιδιά-παρατηρητές έχουν την τάση να κάνουν παρέα με το άτομο που ασκεί βία, διότι το φοβούνται. Ο θύτης έτσι νιώθει ότι επιβραβεύεται από τους συμμαθητές του και συνεχίζει απτόητος. 
    Σε κάθε περίπτωση ενδοσχολικής βίας πλήττεται και το θύμα, διότι του δημιουργούνται τραύματα τα οποία ίσως είναι μακροχρόνια και μερικές φορές αθεράπευτα, αλλά και ο θύτης, επειδή συνηθίζοντας σε επιθετική συμπεριφορά αργότερα θα του είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσαρμοστεί σε μια  έννομη κοινωνία. Το πρόβλημα αφορά όχι μόνο τους γονείς των παιδιών που πέφτουν θύματα βίας ή εκφοβισμού, αλλά και τους γονείς των παιδιών που επιδεικνύουν επιθετική συμπεριφορά.
Επίσης οι εκπαιδευτικοί έχουν την ευθύνη της συμπαράστασης και καθοδήγησης των παιδιών σε όποια πλευρά κι αν αυτά ανήκουν. Η ανάπτυξη σχέσεων εμπιστοσύνης, κατανόησης κι η επικοινωνία ανάμεσα σε γονείς, εκπαιδευτικούς και παιδιά είναι η αρχή και το τέλος για την επίλυση τέτοιων δυσάρεστων καταστάσεων. 


Μαθητής του Α4 



Λεκτική και ψυχολογική βία





  Όταν ακούμε τη φράση ενδοσχολική βία, είναι δύσκολο να καταλάβουμε τη βαρύτητά της. Είναι ένα σοβαρό πρόβλημα το οποίο βασανίζει πολλά παιδιά στη χώρα μας. Γι’ αυτό πρέπει να μάθουμε πώς θα το αντιμετωπίσουμε.
    Άλλωστε, η ενδοσχολική βία είναι ένα θέμα το οποίο αφορά όλους μας, άσχετα αν δεν το έχουμε βιώσει προσωπικά. Τα περισσότερα παιδιά αντιμετωπίζουν αυτό το θέμα με αδιαφορία και δεν βοηθάνε τον συμμαθητή τους, γιατί φοβούνται ότι αυτή τους η ενέργεια θα έχει άσχημες συνέπειες και σε αυτούς. Ένα ακόμη πρόβλημα είναι ότι το θύμα αφού κακοποιηθεί ή εκφοβιστεί δεν μπορεί να απευθυνθεί σε γονείς ή καθηγητές, επειδή τις περισσότερες φορές δέχεται απειλές από τους θύτες. Σε αυτή την περίπτωση το θύμα, παρά τον εκφοβισμό που δέχεται, πρέπει να αντιδράσει και για το δικό του καλό, αλλά και για του θύτη. 
     Η ενδοσχολική βία θα σταματήσει μόνο αν συμβάλουμε όλοι μας. Πρέπει να βοηθήσουμε αυτά τα παιδιά να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και να αντισταθούν στην πίεση που δέχονται.     

                                                                            
Μαθήτριες του Β1     


Τι οδήγησε στην ενδοσχολική βία;


    Παλαιότερα το σχολείο ήταν ένας χώρος εξίσου ασφαλής με το σπίτι. Υπήρχαν περιστασιακά φαινόμενα ενδοσχολικής βίας ή παρενόχλησης, τα οποία όμως δεν ήταν τόσο έντονα όσο στις μέρες μας κι αντιμετωπίζονταν εγκαίρως. Η ενδοσχολική βία μπορεί να είναι σωματική, λεκτική, ψυχολογική ή ακόμη και διαδικτυακή (Cyberbullying). Τι είναι όμως αυτό που μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση; 
    Ο τρόπος ζωής άλλαξε σχεδόν ριζικά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Τα παιδιά στον περιορισμένο χώρο και χρόνο που διαθέτουν δεν μπορούν να συναναστρέφονται μεταξύ τους και να ψυχαγωγούνται όπως παλαιότερα. Η επαφή των παιδιών μεταξύ τους έγινε πιο απρόσωπη, εξαιτίας της τεχνολογίας και η μορφή της ψυχαγωγίας άλλαξε. Τα παιχνίδια έγιναν ηλεκτρονικά και πολλές φορές βίαια,  ασκώντας μεγάλη αρνητική επιρροή στους παίκτες. 
    Με τον όλο και λιγότερο ποσοτικά και ποιοτικά χρόνο που διαθέτουν οι γονείς με τα παιδιά τους, χάνεται η σωστή καθοδήγηση των νέων ατόμων, με αποτέλεσμα την απόκτηση λάθος προτύπων και συμπεριφορών. Εξάλλου, η κοινωνική μόρφωση που παρέχεται στα παιδιά είναι ανεπαρκής και πολλές φορές ανύπαρκτη. Η οικογένεια κατέληξε να είναι σε πολλές περιπτώσεις ένας απρόσωπος θεσμός και το σχολείο μια τυπική διαδικασία. Οι δάσκαλοι αδιαφορούν να διδάξουν στα παιδιά αξίες, ιδανικά, συμπεριφορές, προσφέροντας τους έτσι μια ολοκληρωμένη παιδεία. Γενικότερα αποτυγχάνουν να διαπαιδαγωγήσουν σωστά τους μαθητές. 
Επίσης οι οικονομικές ανισότητες οδηγούν πολλές φορές τους νέους σε εσφαλμένες αντιλήψεις για το ποιοι πραγματικά είναι κι έτσι επιλέγουν ή απορρίπτουν τους γύρω τους με λανθασμένα κριτήρια. Με την αλλαγή της πολιτισμικής ταυτότητας της χώρας μας εκδηλώθηκε και το ρατσιστικό στοιχείο Ο ρόλος της θρησκείας έχει αποδυναμωθεί και το «αγαπάτε αλλήλους» είναι πια παρελθόν. 


Μαθητής του Α4



Τρίτη 1 Μαΐου 2012

Η αρχαία Ελλάδα ενάντια στη βία




 Η βία δεν έλειψε ποτέ από την ανθρώπινη κατάσταση. Ήταν και είναι πάντοτε παρούσα, είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο. Έτσι, εξαίρεση δεν θα μπορούσε να αποτελεί η αρχαία Ελλάδα. Εκείνο όμως που αποτελεί σχεδόν ξάφνιασμα είναι η καταδίκη της βίας αυτής από τους ποιητές, τους φιλοσόφους και τους ρήτορες. 


 “ ’Εν ἀρχαιότητι τοὺς παῖδας μετ’ ἐπιμελείας διδάσκουσι καὶ νουθετοῦσι. Ὁ παῖς ἐδιδάσκετο ὅτι τὸ μὲν δίκαιον,τὸ δὲ ἄδικον,τόδε καλὸν καὶ τόδε αἰσχρὸν ἐστι. Εἶτα δέ, οἱ παῖδες εἰς ἡλικίαν ἔλθωσι,  ἐδιδάσκοντο βίαν μηδὲν πράττειν. Βία οὐκ ἐστιν ὠφέλιμος τοῖς παισίν. Ἔτι οἱ παῖδες παρὰ τοῖς γονεῦσι παραινοῦνται καὶ μανθάνουσι ἀλλήλοις ἔριν μισεῖν, βίαν ἀπέχεσθαι, ἀλλὰ ὕβριν ἀμύνεσθαι. ” 

(Στοχασμοί ενός μαθητή του Β3  πάνω στο θέμα της βίας) 






Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Ενδοσχολική βία


   


  Την Παρασκευή 6 Απριλίου πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας από το Συνήγορο του πολίτη ενημέρωση με θέμα την «Ενδοσχολική Βία». Τη διάλεξη παρακολούθησαν οι μαθητές της Α' και Β' Γυμνασίου.
  Αυτά που ακούσαμε ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, μια και το θέμα ήταν επίκαιρο. Αρχικά έγινε μια μικρή παρουσίαση σαν εισαγωγή και ύστερα ακολούθησε διάλογος μεταξύ των παρευρισκομένων – αυτό ήταν ιδιαίτερα εποικοδομητικό.
  Αναλύθηκαν τα αίτια του προβλήματος και έπειτα προσπαθήσαμε με συζήτηση να βρούμε λύση. Ακόμα μας έδειξαν διάφορους τρόπους, τους οποίους δεν γνωρίζαμε πως ήταν είδος βίας: λόγου χάρη απλές χειρονομίες.  
  Εμένα, προσωπικά, με βοήθησε πολύ ο διάλογος, ώστε να διακρίνω και να καταλάβω κάποια πράγματα, όπως ότι η βία δεν αντιμετωπίζεται με περισσότερη βία. Και το πιο σημαντικό είναι πως η κοινότητα των μαθητών, οι λεγόμενοι «μάρτυρες» (όσοι υφίστανται βία) είναι εν μέρει υπεύθυνοι τόσο για τη φροντίδα των θυμάτων, όσο και τον περιορισμό των ατόμων που ασκούν βία. Ακόμα μια εναλλακτική λύση και ίσως πιο βοηθητική θα ήταν να ζητηθεί βοήθεια των καθηγητών.
    Είμαστε όλοι υπεύθυνοι, τόσο αυτοί που ασκούν βία, όσο κι αυτοί που την ανέχονται…

Μαθήτρια του Β1



Μια ματιά στην ενδοσχολική βία







Το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας έχει αυξηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Ο όρος αυτός περιλαμβάνει πολλά είδη βίας, όπως είναι η σωματική, η λεκτική και η ψυχολογική. Αξίζει να παρατηρήσουμε ότι οι θύτες αυτών των ενεργειών είναι συνήθως παιδιά που τα ίδια έχουν βιώσει μια άσχημη ψυχολογική ή σωματική εμπειρία και θέλουν να επιβληθούν στους συνομηλίκους τους. Τα θύματα με την σειρά τους έρχονται αντιμέτωπα με απίστευτα συναισθήματα φόβου , πίεσης και άγχους. Πολλές φορές κλείνονται στον εαυτό τους, δεν ξέρουν πώς να το αντιμετωπίσουν και έρχονται σε απόγνωση τόσο οι ίδιοι όσο και το στενό τους περιβάλλον. Μια πρώτη συμβουλή είναι τα θύματα να μην αντισταθούν,  προκειμένου να μην προκαλέσουν μεγαλύτερες αντιδράσεις. Ωστόσο είναι απαραίτητο να συμβουλευτούν κάποιον ενήλικο, για να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την κατάσταση.  


Μαθήτρια του Γ2 



ΓΥΡΙΖΩ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΟΥ ΣΤΗ………ΒΙΑ







Οι εκδηλώσεις βίας στη σχολική κοινότητα έχουν συχνά στόχο το σχολικό κτίριο, τη σχολική περιουσία και τον περιβάλλοντα χώρο. Όμως, σύνθετο φαινόμενο αποτελεί ο εκφοβισμός: σωματική βία(σπρωξίματα, κλωτσιές, μπουνιές), συναισθηματική ή λεκτική επίθεση (κοροϊδία, βρισιές, σαρκασμός, χειρονομίες, συκοφαντίες, γελοιοποίηση, απειλές). 
Επικίνδυνη και σύγχρονη μορφή βίας είναι η απειλή μέσω κακόβουλων κλήσεων ή sms, αλλά και ο λεγόμενος διαδικτυακός εκφοβισμός: δηλαδή λήψη e-mail, μηνυμάτων μέσω κινητού, video clip και φωτογραφιών ως μια επαναλαμβανόμενη και σκόπιμη εχθρική συμπεριφορά, με σκοπό να προκληθεί βλάβη σε ένα ή περισσότερα πρόσωπα. Συνέπειές της διαδικτυακής απειλής είναι η παρενόχληση στο χώρο του ιντερνέτ, οι υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί, οι απειλές για σωματική βία, τα προσβλητικά σχόλια στην ιστοσελίδα κάποιου, καθώς και τα επαναλαμβανόμενα απειλητικά μηνύματα.
Ένας άλλος παράγοντας που επηρεάζει τα παιδιά κυρίως στην εφηβική ηλικία είναι οι κινηματογραφικές ταινίες και τα παιγνίδια του internet που προβάλουν τη βία και τα παιδιά μιμούνται τους «ήρωες».   
Μια άλλη μορφή βίας που εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια είναι όταν ένα παιδί αναλάβει μια υπεύθυνη θέση π.χ. απουσιολόγος. Από εκείνη τη στιγμή και μετά η ζωή του γίνεται δύσκολη, αφού θ’ αρχίσουν οι απειλές από κάποιους: λόγου χάρη αν παίρνει απουσίες, θα του σκίσουν το απουσιολόγιο ή κι ακόμα θα τον δείρουν έξω απ’ το σχολικό  χώρο. Το αποτέλεσμα είναι ότι, ενώ κάποτε ήταν τιμή για κάποιον να έχει το απουσιολόγιο, τώρα έχει γίνει μέσον άσκησης ψυχολογικής βίας. 
Η βία λοιπόν πρέπει να σταματήσει να γίνεται, γιατί έχει άσχημα αποτελέσματα πάνω στα άτομα που ασκείται. 
Οι πρώτοι που πρέπει να πατάξουν τη βία είναι οι γονείς, οι οποίοι παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ζωής του παιδιού τους. Πρέπει να τους διδάσκουν ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό, όπως έκαναν οι αρχαίοι Έλληνες. Να περνούν με τα παιδιά τους πιο πολύ χρόνο, να τα βοηθούν στα μαθήματά τους και κυρίως να συζητούν μαζί τους. Μετά αυτοί που μπορούν να περιορίσουν τη σχολική βία, παίζοντας επίσης σημαντικό ρόλο στη ζωή ενός παιδιού, είναι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές. Ένας σωστός καθηγητής ή δάσκαλος, αν διαπιστώσει ότι υπάρχουν ορισμένα προβλήματα μεταξύ των μαθητών του, θα πρέπει να τα συζητήσει και μετά να προχωρήσει στην ύλη του βιβλίου ή καλύτερα να πάρει τα παιδιά στα οποία παρατηρείται τέτοιο πρόβλημα και να το συζητήσει. Άλλωστε οι τρόποι και η συμπεριφορά ενός ανθρώπου στην κοινωνία είναι πιο σημαντικοί από το να αποκτάς όλο και περισσότερες γνώσεις. Αυτό το πιστεύω γιατί έχω ζήσει μια τέτοια άσχημη εμπειρία στο δημοτικό σχολείο. 
Είναι καιρός πολιτεία και σχολείο να συνεργαστούν και να δώσουν λύσεις στο πρόβλημα και να μην περιοριστούν μόνο σε «μια μέρα αφιερωμένη στη βία» 

Μαθητής του Β'3 



Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Ρατσιστική και ψυχολογική βία!




Η σχολική βία  έχει πολλές μορφές. Μια από αυτές είναι η ρατσιστική βία. Υπάρχουν σήμερα παιδιά που εκβιάζουν, κακοχαρακτηρίζουν ένα άτομο για τη χώρα του (πχ. Αλβανία), ή λένε πως το χρώμα, η έλλειψη πλούτου, η αντίληψη ή η κακή βαθμολογία είναι προϊόντα εμπαιγμού.
   Η ψυχολογική βία πάντως προκαλείται από πολλά, πχ: όταν κάποιοι μας κατακρίνουν για τις επιλογές μας, για τις απόψεις μας, για το ντύσιμό μας, για τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμαστε, για το ίδιο μας το είναι.
   Έτσι, πολλά παιδιά αναγκάζονται να αλλάξουν την εμφάνισή τους, τον τρόπο συμπεριφοράς τους ή κι ακόμα τον ίδιο το χαρακτήρα τους, μήπως και ανυψωθούν λιγάκι στα μάτια των άλλων, ώστε να μη συνεχίζουν να υφίστανται την επίκρισή τους.
   Δυστυχώς, τα παιδιά στην ηλικία μας, το μόνο που κάνουν είναι να αποδοκιμάζουν καταστρέφοντας την ψυχολογία ενός ατόμου. Ζηλεύουν ή διασκεδάζουν άραγε;
   Κάποιοι μάλιστα ασκούν ψυχολογική βία και σε καλά παιδιά κάνοντάς τα ομολογουμένως να πάρουν άσχημο δρόμο. Κι έπειτα, οι «ψυχολογικοί εκβιαστές» διαλαλούν ως κήρυκες τα προβλήματα των παιδιών αυτών, κάνοντάς τα περίγελο του σχολείου.

Διασκευασμένο κείμενο μαθήτριας του Γ1


Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ








Όλα αλλάζουν γύρω μας κι όλα τα ίδια μένουν….. λέει πολύ σοφά ένα τραγούδι του Μανώλη Ρασούλη. Κάθε εποχή έχει τα χαρακτηριστικά της βέβαια, που όμως τελικά οδηγούν στο  ίδιο συμπέρασμα. Το ζήτημα της βίας υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει όσο υπάρχουν άνθρωποι. 
  Μία λέξη που κυκλοφορεί ανάμεσα στα παιδιά και εσχάτως ανάμεσα στους μεγάλους είναι το bulling, κατά το ελληνικότερο η βία (εκφοβισμός). Ειδικότερα μέσα στο σχολείο η βία εκδηλώνεται λεκτικά, σωματικά και διαδικτυακά.  Καθημερινά μαθητές και καθηγητές γίνονται μάρτυρες μιας θλιβερής πραγματικότητας, που  πλέον παίρνει σημαντικές διαστάσεις. Άραγε πρόκειται για ένα νέο φαινόμενο; Πού οφείλεται αυτή η έξαρσή του; Υπάρχουν τρόποι να αντιμετωπιστεί; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που με απασχόλησαν σχετικά με το φαινόμενο της βίας στο σχολείο.
  Καταρχάς βία υπήρχε πάντα μέσα στα σχολεία, έτσι μου είπαν οι γονείς μου, οι οποίοι θυμούνται περιστατικά από τα δικά τους σχολικά χρόνια. Ήταν, όμως, σπανιότερα. Στις μέρες μας οι τρόποι εκδήλωσης είναι πολλοί. Έχουν  σχέση με ρατσισμό (καταγωγή, εμφάνιση, θρησκεία, οικονομική κατάσταση) και  συχνά τα αποτελέσματά του είναι πραγματικά τραγικά: ελαφριές και βαριές σωματικές βλάβες, ψυχαναγκασμός, φοβίες, συναισθηματικές μεταπτώσεις και το πιο σοβαρό και δυστυχώς ανεπανόρθωτο αυτοκτονίες. Παιδιά που τα χτυπούν, που εμπαίζουν άδικα και ανελέητα, που τα φοβίζουν και τα απειλούν και εκείνα ζουν πλέον υπό το καθεστώς φόβου και πόνου.
  Θα αναφέρω παραδείγματα που έχω δει ή ακούσει μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, με ονόματα που δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα. Παραδείγματος χάριν, ο Γεράσιμος είναι ένας έφηβος λίγο παχουλός και κάποιοι τον κοροϊδεύουν συνεχώς για αυτό και  γυρίζει σπίτι του και κλαίει. Η Μαρία πήγε στην τουαλέτα και κάποιοι συμμαθητές της την πήραν φωτογραφία εκεί μέσα και την κυκλοφορούν μέσω των κινητών σε όλο το σχολείο και την ανεβάζουν στο διαδίκτυο. Ο Χαρίλαος δέχθηκε επίθεση από συμμαθητές του, γιατί  εξέφρασε μία άποψη τελείως διαφορετική από των περισσοτέρων συμμαθητών. Η Χριστίνα προέρχεται από μία οικονομικά ασθενέστερη οικογένεια και οι συμμαθητές της την εμπαίζουν για τα ρούχα της. Αυτά είναι μερικά παραδείγματα ενδοσχολικής βίας. Από τις έρευνες αποδείχθηκε ότι λαμβάνουν χώρα και στα ιδιωτικά και στα δημόσια σχολεία.
  Οι  μαθητές θα πρέπει να αναζητούν βοήθεια , στήριξη και παρηγοριά στους φίλους, στην οικογένεια και στους καθηγητές και δασκάλους τους. Πρέπει να μάθουν να μιλούν και να εξιστορούν τις εμπειρίες τους, όχι μόνο για να βοηθηθούν οι ίδιοι, αλλά και για να βοηθήσουν και τους υπόλοιπους συμμαθητές  και φίλους τους.
  Οι γονείς πρέπει να στέκονται με αγάπη και κατανόηση δίπλα στα παιδιά τους, αλλά να έχουν και τη δύναμη να συγχωρήσουν και την άσχημη συμπεριφορά των «θυτών». Με αυτόν τον τρόπο θα μάθουν στα παιδιά τους και να ξεπερνούν με ψυχραιμία τα προβλήματά τους, αλλά και να συγχωρούν τις αδυναμίες και τις κακές στιγμές των άλλων. Η συγγνώμη είναι επαρκής όταν είναι ειλικρινής, αλλά χρειάζεται άσκηση όχι μόνο για να ζητήσει κάποιος, αλλά και για να τη δεχθεί.
  Οι καθηγητές και οι δάσκαλοι έχουν τον άχαρο ρόλο να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα πρώτοι. Με την παιδεία που έχουν πρέπει να έχουν τη δύναμη και την υπομονή να βοηθούν και τον θύτη και το θύμα, γιατί και οι δύο χρειάζονται κατανόηση και αγάπη και οι οικογένειές τους. Τα παιδιά είναι ο καθρέπτης της οικογένειας και ποιος έχει τη δύναμη να κοιτάξει, όταν η εικόνα δεν είναι η επιθυμητή; Ποιος μπορεί να κοιτάξει τα μάτια του παιδιού του, όταν βλέπει μέσα σε αυτά φόβο ή απόγνωση; Ποιος μπορεί να κοιτάξει στην καρδιά του παιδιού του, όταν μέσα της βλέπει τη μανία και το φθόνο;
  Στο εξωτερικό στα σχολεία υπάρχουν ψυχολόγοι, οι οποίοι βοηθούν όλους τους μαθητές. Νομίζω ότι θα ήταν πολύ χρήσιμο να τοποθετηθούν και στο ελληνικό σχολείο. Στις μέρες μας που η κατάσταση στη χώρα μας είναι πολύ δύσκολη, όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται ένα χέρι βοηθείας, πόσο μάλλον οι μαθητές που βρίσκονται σε πολύ κρίσιμη φάση της ζωής τους: μαθαίνουν να ζουν μέσα σε μια κοινωνία, μαθαίνουν τους κανόνες και τους ρόλους και αρχίζουν να ανακαλύπτουν τον εαυτό τους. Φυσικά και αποτελούν όπλο για τη ζωή οι γνώσεις, όμως ένας άνθρωπος, για να μπορεί να τις χρησιμοποιεί, θα πρέπει να είναι ψυχικά υγιής.
Όλα αλλάζουν γύρω μας  κι όλα τα ίδια μένουν….. Τελικά το φάρμακο για όλες τις πληγές ήταν, είναι και θα είναι η αγάπη, η συγχώρεση, η αλληλεγγύη και η ταπεινοφροσύνη. Ούτε τα ακριβά ρούχα ούτε οι άδειες καρδιές μπορούν να γεμίσουν το κενό της απουσίας των αληθινών και ανιδιοτελών συναισθημάτων……


Μαθήτρια του Β΄3


Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Διαχρονικό φαινόμενο η σχολική βία!


Καλώς ήλθατε! 

Η ανθρώπινη ζωή είναι ιερή κι απαραβίαστη. Είναι πολύτιμο αγαθό, μια και κανείς δεν δικαιούται να τη θυσιάζει στο βωμό οποιασδήποτε σκοπιμότητας. Στις μέρες μας όμως, τα όνειρα της μαθητιώσας νεολαίας κομματιάζονται, επειδή η σχολική βία προχωρεί ολοένα και με αυξανόμενους ρυθμούς, ορθώνοντας απειλητικά τα δόντια της.

Μολονότι η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως μέρα ενάντια στη σχολική βία, εντούτοις η αγάπη νικά καθημερινά το φόβο. Έτσι, οι μαθητές και οι καθηγητές του 1ου Γυμνασίου Βούλας, καταδικάζοντας κάθε μορφή καταπίεσης, αποφασίσαμε να προσεγγίσουμε το διαχρονικό φαινόμενο της σχολικής βίας. Άλλωστε, "κάλλιον τὸ προλαμβάνειν παρὰ τὸ θεραπεύειν!"