1ο Γυμνάσιο Βούλας

Οι μαθητές και οι καθηγητές του 1ου Γυμνασίου Βούλας λέμε όχι στη βία! Ναι στην αγάπη!


Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Ενδοσχολική βία


   


  Την Παρασκευή 6 Απριλίου πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας από το Συνήγορο του πολίτη ενημέρωση με θέμα την «Ενδοσχολική Βία». Τη διάλεξη παρακολούθησαν οι μαθητές της Α' και Β' Γυμνασίου.
  Αυτά που ακούσαμε ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, μια και το θέμα ήταν επίκαιρο. Αρχικά έγινε μια μικρή παρουσίαση σαν εισαγωγή και ύστερα ακολούθησε διάλογος μεταξύ των παρευρισκομένων – αυτό ήταν ιδιαίτερα εποικοδομητικό.
  Αναλύθηκαν τα αίτια του προβλήματος και έπειτα προσπαθήσαμε με συζήτηση να βρούμε λύση. Ακόμα μας έδειξαν διάφορους τρόπους, τους οποίους δεν γνωρίζαμε πως ήταν είδος βίας: λόγου χάρη απλές χειρονομίες.  
  Εμένα, προσωπικά, με βοήθησε πολύ ο διάλογος, ώστε να διακρίνω και να καταλάβω κάποια πράγματα, όπως ότι η βία δεν αντιμετωπίζεται με περισσότερη βία. Και το πιο σημαντικό είναι πως η κοινότητα των μαθητών, οι λεγόμενοι «μάρτυρες» (όσοι υφίστανται βία) είναι εν μέρει υπεύθυνοι τόσο για τη φροντίδα των θυμάτων, όσο και τον περιορισμό των ατόμων που ασκούν βία. Ακόμα μια εναλλακτική λύση και ίσως πιο βοηθητική θα ήταν να ζητηθεί βοήθεια των καθηγητών.
    Είμαστε όλοι υπεύθυνοι, τόσο αυτοί που ασκούν βία, όσο κι αυτοί που την ανέχονται…

Μαθήτρια του Β1



Μια ματιά στην ενδοσχολική βία







Το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας έχει αυξηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Ο όρος αυτός περιλαμβάνει πολλά είδη βίας, όπως είναι η σωματική, η λεκτική και η ψυχολογική. Αξίζει να παρατηρήσουμε ότι οι θύτες αυτών των ενεργειών είναι συνήθως παιδιά που τα ίδια έχουν βιώσει μια άσχημη ψυχολογική ή σωματική εμπειρία και θέλουν να επιβληθούν στους συνομηλίκους τους. Τα θύματα με την σειρά τους έρχονται αντιμέτωπα με απίστευτα συναισθήματα φόβου , πίεσης και άγχους. Πολλές φορές κλείνονται στον εαυτό τους, δεν ξέρουν πώς να το αντιμετωπίσουν και έρχονται σε απόγνωση τόσο οι ίδιοι όσο και το στενό τους περιβάλλον. Μια πρώτη συμβουλή είναι τα θύματα να μην αντισταθούν,  προκειμένου να μην προκαλέσουν μεγαλύτερες αντιδράσεις. Ωστόσο είναι απαραίτητο να συμβουλευτούν κάποιον ενήλικο, για να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την κατάσταση.  


Μαθήτρια του Γ2 



ΓΥΡΙΖΩ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΟΥ ΣΤΗ………ΒΙΑ







Οι εκδηλώσεις βίας στη σχολική κοινότητα έχουν συχνά στόχο το σχολικό κτίριο, τη σχολική περιουσία και τον περιβάλλοντα χώρο. Όμως, σύνθετο φαινόμενο αποτελεί ο εκφοβισμός: σωματική βία(σπρωξίματα, κλωτσιές, μπουνιές), συναισθηματική ή λεκτική επίθεση (κοροϊδία, βρισιές, σαρκασμός, χειρονομίες, συκοφαντίες, γελοιοποίηση, απειλές). 
Επικίνδυνη και σύγχρονη μορφή βίας είναι η απειλή μέσω κακόβουλων κλήσεων ή sms, αλλά και ο λεγόμενος διαδικτυακός εκφοβισμός: δηλαδή λήψη e-mail, μηνυμάτων μέσω κινητού, video clip και φωτογραφιών ως μια επαναλαμβανόμενη και σκόπιμη εχθρική συμπεριφορά, με σκοπό να προκληθεί βλάβη σε ένα ή περισσότερα πρόσωπα. Συνέπειές της διαδικτυακής απειλής είναι η παρενόχληση στο χώρο του ιντερνέτ, οι υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί, οι απειλές για σωματική βία, τα προσβλητικά σχόλια στην ιστοσελίδα κάποιου, καθώς και τα επαναλαμβανόμενα απειλητικά μηνύματα.
Ένας άλλος παράγοντας που επηρεάζει τα παιδιά κυρίως στην εφηβική ηλικία είναι οι κινηματογραφικές ταινίες και τα παιγνίδια του internet που προβάλουν τη βία και τα παιδιά μιμούνται τους «ήρωες».   
Μια άλλη μορφή βίας που εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια είναι όταν ένα παιδί αναλάβει μια υπεύθυνη θέση π.χ. απουσιολόγος. Από εκείνη τη στιγμή και μετά η ζωή του γίνεται δύσκολη, αφού θ’ αρχίσουν οι απειλές από κάποιους: λόγου χάρη αν παίρνει απουσίες, θα του σκίσουν το απουσιολόγιο ή κι ακόμα θα τον δείρουν έξω απ’ το σχολικό  χώρο. Το αποτέλεσμα είναι ότι, ενώ κάποτε ήταν τιμή για κάποιον να έχει το απουσιολόγιο, τώρα έχει γίνει μέσον άσκησης ψυχολογικής βίας. 
Η βία λοιπόν πρέπει να σταματήσει να γίνεται, γιατί έχει άσχημα αποτελέσματα πάνω στα άτομα που ασκείται. 
Οι πρώτοι που πρέπει να πατάξουν τη βία είναι οι γονείς, οι οποίοι παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ζωής του παιδιού τους. Πρέπει να τους διδάσκουν ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό, όπως έκαναν οι αρχαίοι Έλληνες. Να περνούν με τα παιδιά τους πιο πολύ χρόνο, να τα βοηθούν στα μαθήματά τους και κυρίως να συζητούν μαζί τους. Μετά αυτοί που μπορούν να περιορίσουν τη σχολική βία, παίζοντας επίσης σημαντικό ρόλο στη ζωή ενός παιδιού, είναι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές. Ένας σωστός καθηγητής ή δάσκαλος, αν διαπιστώσει ότι υπάρχουν ορισμένα προβλήματα μεταξύ των μαθητών του, θα πρέπει να τα συζητήσει και μετά να προχωρήσει στην ύλη του βιβλίου ή καλύτερα να πάρει τα παιδιά στα οποία παρατηρείται τέτοιο πρόβλημα και να το συζητήσει. Άλλωστε οι τρόποι και η συμπεριφορά ενός ανθρώπου στην κοινωνία είναι πιο σημαντικοί από το να αποκτάς όλο και περισσότερες γνώσεις. Αυτό το πιστεύω γιατί έχω ζήσει μια τέτοια άσχημη εμπειρία στο δημοτικό σχολείο. 
Είναι καιρός πολιτεία και σχολείο να συνεργαστούν και να δώσουν λύσεις στο πρόβλημα και να μην περιοριστούν μόνο σε «μια μέρα αφιερωμένη στη βία» 

Μαθητής του Β'3 



Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Ρατσιστική και ψυχολογική βία!




Η σχολική βία  έχει πολλές μορφές. Μια από αυτές είναι η ρατσιστική βία. Υπάρχουν σήμερα παιδιά που εκβιάζουν, κακοχαρακτηρίζουν ένα άτομο για τη χώρα του (πχ. Αλβανία), ή λένε πως το χρώμα, η έλλειψη πλούτου, η αντίληψη ή η κακή βαθμολογία είναι προϊόντα εμπαιγμού.
   Η ψυχολογική βία πάντως προκαλείται από πολλά, πχ: όταν κάποιοι μας κατακρίνουν για τις επιλογές μας, για τις απόψεις μας, για το ντύσιμό μας, για τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμαστε, για το ίδιο μας το είναι.
   Έτσι, πολλά παιδιά αναγκάζονται να αλλάξουν την εμφάνισή τους, τον τρόπο συμπεριφοράς τους ή κι ακόμα τον ίδιο το χαρακτήρα τους, μήπως και ανυψωθούν λιγάκι στα μάτια των άλλων, ώστε να μη συνεχίζουν να υφίστανται την επίκρισή τους.
   Δυστυχώς, τα παιδιά στην ηλικία μας, το μόνο που κάνουν είναι να αποδοκιμάζουν καταστρέφοντας την ψυχολογία ενός ατόμου. Ζηλεύουν ή διασκεδάζουν άραγε;
   Κάποιοι μάλιστα ασκούν ψυχολογική βία και σε καλά παιδιά κάνοντάς τα ομολογουμένως να πάρουν άσχημο δρόμο. Κι έπειτα, οι «ψυχολογικοί εκβιαστές» διαλαλούν ως κήρυκες τα προβλήματα των παιδιών αυτών, κάνοντάς τα περίγελο του σχολείου.

Διασκευασμένο κείμενο μαθήτριας του Γ1