Με τη ζωγραφική καταδικάζουμε τη βία!

Η ενδοσχολική βία ως μείζον κοινωνικό πρόβλημα

Η ενδοσχολική βία μεταξύ των μαθητών είναι ένα σύγχρονο κοινωνικό πρόβλημα. Σε αυτό το φαινόμενο μαθητές πλησιάζουν τους συμμαθητές τους και τους χλευάζουν, τους γελοιοποιούν και στη χειρότερη, αλλά δυστυχώς συνηθέστερη περίπτωση, τους κακοποιούν. Τα παιδιά που δέχονται τις επιθέσεις είναι συνήθως διαφορετικά από τα υπόλοιπα, και αυτό τα κάνει να είναι στο επίκεντρο του στόχου.

Το προαύλιο, ο χώρος όπου εκδηλώνεται κυρίως αυτό το φαινόμενο, δεν είναι απλά ένας χώρος παιχνιδιού. Εκεί τα παιδιά μπορεί να δείξουν το πιο σκληρό πρόσωπό τους. Όχι γιατί τα παιδιά είναι σκληρά, αλλά γιατί δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη την έννοια του σωστού και του λάθους. Ίσως ακόμα να θέλουν να δοκιμάσουν τη δύναμή τους. Και γι’ αυτό το λόγο, η καθοδήγηση από τους γονείς,  αλλά και τους καθηγητές είναι πολύ σημαντική. Ένα ερώτημα όμως παραμένει αναπάντητο· ποια είναι τα αίτια αυτού του φαινομένου;

Τα παιδιά που εκφοβίζουν το κάνουν συνήθως για να τραβήξουν την προσοχή των άλλων, να γίνουν δημοφιλή στην παρέα, ή ίσως επειδή είναι τα ίδια θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Τα περισσότερα από αυτά είναι δυστυχισμένα εξαιτίας διαφόρων άλλων συνθηκών, που καλούνται να αντιμετωπίσουν μέσα και έξω από το σχολείο. Γι’ αυτά η βία είναι ένας τρόπος εκτόνωσης και αντίδρασης σε όλα αυτά που τους δυσαρεστούν.

Πολύ σοβαρές είναι όμως και οι επιπτώσεις στην ψυχική κατάσταση του θύματος. Κυριότερα αρνητικά αποτελέσματα αυτού του φαινομένου στα παιδιά που δέχονται συστηματικά επιθέσεις είναι: φόβος, απώλεια αυτοπεποίθησης, απόγνωση, απελπισία, κατάθλιψη.

Κύριο ρόλο στην πρόληψη της ενδοσχολικής βίας μπορούν να παίξουν οι καθηγητές. Ο εκπαιδευτικός μπορεί να συζητά με τους μαθητές για τα δικαιώματά τους, τους κανόνες συμπεριφοράς στο σχολείο, να ενισχύει τη φιλία μεταξύ των μαθητών ή ακόμα μπορεί να ευαισθητοποιεί  τους γονείς για αυτό το πρόβλημα. Πάνω απ’ όλα, κάθε παιδί δικαιούται να αισθάνεται ότι ζει σε ένα ασφαλές και προστατευμένο περιβάλλον. Αν  πάλι οι καθηγητές κληθούν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο αυτό, θα μπορούσαν να περιθάλψουν το παιδί που δέχεται την επίθεση και να συζητήσουν ήρεμα με το θύτη, έτσι ώστε να λυθεί το πρόβλημα.

Η ενδοσχολική βία κλιμακώνεται σε σημείο που δεν μπορούμε απλά να της γυρίσουμε την πλάτη. Η άνιση σχέση δύναμης-αδυναμίας ανάμεσα στο θύμα και στον θύτη, τα ενδοοικογενειακά προβλήματα, η απομάκρυνση των εκπαιδευτικών από τους μαθητές σε συνδυασμό με την έλλειψη σωστής ενημέρωσης εντείνουν την ανάπτυξη της βίας αυτού του είδους. Μήπως όμως μπορούμε να κάνουμε και εμείς κάτι γι’ αυτό; Η ενδοσχολική βία είναι κάτι που μας αφορά όλους!!! Ας μην είμαστε λοιπόν αδρανείς και ας δράσουμε ενεργά για την καλύτερη αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος!! Είναι υποχρέωση όλων μας…

Μαθήτρια της Γ Γυμνασίου

Βία στα σχολεία:τρόποι δημιουργίας του φαινομένου

Ο σχολικός εκφοβισμός είναι κάτι που απασχολεί πολλούς γονείς σε όλα τα κράτη του κόσμου, μια και είναι η χρήση βίας μεταξύ μαθητών, με σκοπό να προκαλέσει στα θύματα πόνο και αναστάτωση.Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ τα φαινόμενα αυτά είναι σχετικά συνηθισμένα σε σχέση με την Ελλάδα.Τα τελευταία χρόνια όμως η ενδοσχολική βία έχει αρχίσει να αυξάνεται και στην χώρα μας.

      Η βία σχετίζεται με 3 κατηγορίες ανθρώπων:

1.      Τους θύτες

2.      Τα θύματα

3.      Και τους παρατηρητές

Οι θύτες και τα θύματα μπορούν πολύ εύκολα να αλλάξουν θέσεις, δηλαδή ένας θύτης μπορεί εύκολα να γίνει θύμα κάποιων ισχυρότερων και το θύμα να γίνει θύτης βρίσκοντας κάποιους ασθενέστερους.

     Τα θύματα,οι παρατηρητές, ακόμα και οι θύτες έχουν την δυνατότητα να διαλέξουν τι θα κάνουν.

·       Η δυνατότητα επιλογής που έχει ο θύτης είναι  εάν θα πειράξει το θύμα από την αρχή η όχι. Εάν επιλέξει το 1ο,  θα είναι δύσκολο να σταματήσει: βέβαια μπορεί (να σταματήσει) μόνο εάν πραγματικά το θέλει.

·       Τα θύματα έχουν 2 επιλογές, αλλά τα περισσότερα διαλέγουν την σιωπή. Αυτό το κάνουν λόγω φόβου ή επειδή δεν θέλουν να αναστατώσουν και να προβληματίσουν άλλους ανθρώπους με τα δικά τους προβλήματα. Ασφαλώς είναι και κάποια θύματα που αναφέρουν τα περιστατικά αυτά είτε στους γονείς τους είτε σε κάποιο δάσκαλο είτε ακόμα (ανώνυμα βέβαια) σε κάποια εταιρεία στήριξης  παιδιών για τέτοια περιστατικά.

·       Οι παρατηρητές έχουν και αυτοί 2 επιλογές από τις οποίες η καθεμιά μπορεί  να γίνει με διαφορετικό τρόπο και να δώσει σε κάποιες περιπτώσεις διαφορετικό αποτέλεσμα.Η 1η  επιλογή που έχουν είναι να μην πουν τίποτα και μην αντιδράσουν στο περιστατικό, δηλαδή να μην δώσουν σημασία. Ο 2ος τρόπος σχετίζεται πάλι με την σιωπή του παρατηρητή, αλλά αυτή την φορά γελάει με το θύμα, το οποίο κάνει τον θύτη να νιώθει καλύτερα για αυτό που κάνει, ενώ μέσα του ξέρει πως σφάλλει (αυτή είναι η πιο συνηθισμένη αντίδραση παιδιών σε μία τέτοια περίπτωση).Η 2η επιλογή που έχουν ως παρατηρητές είναι να το αναφέρουν σε κάποιο δάσκαλο η σε κάποιο γονιό. 

Κανένας από εμάς δεν θα ήθελε να είναι σε αυτή την θέση και όμως 2 στους 10 είναι το θύμα και 3 στους 10  είναι ο θύτης-συνήθως σε μεγαλύτερη ηλικία από το θύμα. Μπορεί να μην φαίνεται πάντα, αλλά οι μορφές της βίας είναι:

·         Σωματική με την απειλή τραυματισμού: εκδηλώνεται με χειρονομίες,σπρωξίματα και ξυλοδαρμούς.

·       Λεκτική με υβριστικές λέξεις ή εκφράσεις , προσβολές, απειλές και χρήση "παρατσουκλιών", που δεν επιθυμεί να ακούει το θύμα.

·       Εκβιασμοί, για να κερδίσει ο θύτης χρήματα ή αντικείμενα που ανήκουν στο θύμα.

·       Διάδοση αρνητικών σχολίων για την καταγωγή, την κοινωνική τάξη, την οικονομική κατάσταση και τη διαφορετικότητα του θύματος. 

Τώρα ξέρετε κάτι παραπάνω για την ενδοσχολική βία..... Για αυτό σταματήστε την πριν να είναι αργά!

Μαθήτρια της Γ Γυμνασίου