Στη μικρή σχολική κοινωνία

Το προαύλιο είναι μια μικρή κοινωνία. Τα παιδιά χωρίς τα οικογενειακά όρια και το πλαίσιο της σχολικής τάξης μετατρέπονται σε ψυχρούς εκτελεστές προς τα θύματά τους. Ίσως επειδή δεν έχουν αναπτύξει ακόμα τις κοινωνικές δεξιότητες των μεγάλων ή αγνοούν τι είναι λάθος ή σωστό. Μπορεί και να θέλουν να δοκιμάσουν τη δύναμή τους. Σε μια προσπάθεια να επιβάλλουν τα «θέλω» τους παρουσιάζουν επιθετικότητα. Αυτό όμως μπορεί να συμβεί και για λόγους άμυνας. Βέβαια, οι συμμαθητές των θυμάτων μπορούν να παίξουν καταλυτικό ρόλο στην αντιμετώπιση του προβλήματος. 

    Τα παιδιά-παρατηρητές έχουν την τάση να κάνουν παρέα με το άτομο που ασκεί βία, διότι το φοβούνται. Ο θύτης έτσι νιώθει ότι επιβραβεύεται από τους συμμαθητές του και συνεχίζει απτόητος. 

    Σε κάθε περίπτωση ενδοσχολικής βίας πλήττεται και το θύμα, διότι του δημιουργούνται τραύματα τα οποία ίσως είναι μακροχρόνια και μερικές φορές αθεράπευτα, αλλά και ο θύτης, επειδή συνηθίζοντας σε επιθετική συμπεριφορά αργότερα θα του είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσαρμοστεί σε μια  έννομη κοινωνία. Το πρόβλημα αφορά όχι μόνο τους γονείς των παιδιών που πέφτουν θύματα βίας ή εκφοβισμού, αλλά και τους γονείς των παιδιών που επιδεικνύουν επιθετική συμπεριφορά.

Επίσης οι εκπαιδευτικοί έχουν την ευθύνη της συμπαράστασης και καθοδήγησης των παιδιών σε όποια πλευρά κι αν αυτά ανήκουν. Η ανάπτυξη σχέσεων εμπιστοσύνης, κατανόησης κι η επικοινωνία ανάμεσα σε γονείς, εκπαιδευτικούς και παιδιά είναι η αρχή και το τέλος για την επίλυση τέτοιων δυσάρεστων καταστάσεων. 


Μαθητής του Α4