Τα παιδιά ζωγραφίζουν ένα κόσμο χωρίς βία!

Στη μικρή σχολική κοινωνία

Το προαύλιο είναι μια μικρή κοινωνία. Τα παιδιά χωρίς τα οικογενειακά όρια και το πλαίσιο της σχολικής τάξης μετατρέπονται σε ψυχρούς εκτελεστές προς τα θύματά τους. Ίσως επειδή δεν έχουν αναπτύξει ακόμα τις κοινωνικές δεξιότητες των μεγάλων ή αγνοούν τι είναι λάθος ή σωστό. Μπορεί και να θέλουν να δοκιμάσουν τη δύναμή τους. Σε μια προσπάθεια να επιβάλλουν τα «θέλω» τους παρουσιάζουν επιθετικότητα. Αυτό όμως μπορεί να συμβεί και για λόγους άμυνας. Βέβαια, οι συμμαθητές των θυμάτων μπορούν να παίξουν καταλυτικό ρόλο στην αντιμετώπιση του προβλήματος. 

    Τα παιδιά-παρατηρητές έχουν την τάση να κάνουν παρέα με το άτομο που ασκεί βία, διότι το φοβούνται. Ο θύτης έτσι νιώθει ότι επιβραβεύεται από τους συμμαθητές του και συνεχίζει απτόητος. 

    Σε κάθε περίπτωση ενδοσχολικής βίας πλήττεται και το θύμα, διότι του δημιουργούνται τραύματα τα οποία ίσως είναι μακροχρόνια και μερικές φορές αθεράπευτα, αλλά και ο θύτης, επειδή συνηθίζοντας σε επιθετική συμπεριφορά αργότερα θα του είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσαρμοστεί σε μια  έννομη κοινωνία. Το πρόβλημα αφορά όχι μόνο τους γονείς των παιδιών που πέφτουν θύματα βίας ή εκφοβισμού, αλλά και τους γονείς των παιδιών που επιδεικνύουν επιθετική συμπεριφορά.

Επίσης οι εκπαιδευτικοί έχουν την ευθύνη της συμπαράστασης και καθοδήγησης των παιδιών σε όποια πλευρά κι αν αυτά ανήκουν. Η ανάπτυξη σχέσεων εμπιστοσύνης, κατανόησης κι η επικοινωνία ανάμεσα σε γονείς, εκπαιδευτικούς και παιδιά είναι η αρχή και το τέλος για την επίλυση τέτοιων δυσάρεστων καταστάσεων. 


Μαθητής του Α4 

Λεκτική και ψυχολογική βία

  Όταν ακούμε τη φράση ενδοσχολική βία, είναι δύσκολο να καταλάβουμε τη βαρύτητά της. Είναι ένα σοβαρό πρόβλημα το οποίο βασανίζει πολλά παιδιά στη χώρα μας. Γι’ αυτό πρέπει να μάθουμε πώς θα το αντιμετωπίσουμε.

    Άλλωστε, η ενδοσχολική βία είναι ένα θέμα το οποίο αφορά όλους μας, άσχετα αν δεν το έχουμε βιώσει προσωπικά. Τα περισσότερα παιδιά αντιμετωπίζουν αυτό το θέμα με αδιαφορία και δεν βοηθάνε τον συμμαθητή τους, γιατί φοβούνται ότι αυτή τους η ενέργεια θα έχει άσχημες συνέπειες και σε αυτούς. Ένα ακόμη πρόβλημα είναι ότι το θύμα αφού κακοποιηθεί ή εκφοβιστεί δεν μπορεί να απευθυνθεί σε γονείς ή καθηγητές, επειδή τις περισσότερες φορές δέχεται απειλές από τους θύτες. Σε αυτή την περίπτωση το θύμα, παρά τον εκφοβισμό που δέχεται, πρέπει να αντιδράσει και για το δικό του καλό, αλλά και για του θύτη. 

     Η ενδοσχολική βία θα σταματήσει μόνο αν συμβάλουμε όλοι μας. Πρέπει να βοηθήσουμε αυτά τα παιδιά να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και να αντισταθούν στην πίεση που δέχονται.     

                                                                            

Μαθήτριες του Β1     

Τι οδήγησε στην ενδοσχολική βία;

    Παλαιότερα το σχολείο ήταν ένας χώρος εξίσου ασφαλής με το σπίτι. Υπήρχαν περιστασιακά φαινόμενα ενδοσχολικής βίας ή παρενόχλησης, τα οποία όμως δεν ήταν τόσο έντονα όσο στις μέρες μας κι αντιμετωπίζονταν εγκαίρως. Η ενδοσχολική βία μπορεί να είναι σωματική, λεκτική, ψυχολογική ή ακόμη και διαδικτυακή (Cyberbullying). Τι είναι όμως αυτό που μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση; 

    Ο τρόπος ζωής άλλαξε σχεδόν ριζικά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Τα παιδιά στον περιορισμένο χώρο και χρόνο που διαθέτουν δεν μπορούν να συναναστρέφονται μεταξύ τους και να ψυχαγωγούνται όπως παλαιότερα. Η επαφή των παιδιών μεταξύ τους έγινε πιο απρόσωπη, εξαιτίας της τεχνολογίας και η μορφή της ψυχαγωγίας άλλαξε. Τα παιχνίδια έγιναν ηλεκτρονικά και πολλές φορές βίαια,  ασκώντας μεγάλη αρνητική επιρροή στους παίκτες. 

    Με τον όλο και λιγότερο ποσοτικά και ποιοτικά χρόνο που διαθέτουν οι γονείς με τα παιδιά τους, χάνεται η σωστή καθοδήγηση των νέων ατόμων, με αποτέλεσμα την απόκτηση λάθος προτύπων και συμπεριφορών. Εξάλλου, η κοινωνική μόρφωση που παρέχεται στα παιδιά είναι ανεπαρκής και πολλές φορές ανύπαρκτη. Η οικογένεια κατέληξε να είναι σε πολλές περιπτώσεις ένας απρόσωπος θεσμός και το σχολείο μια τυπική διαδικασία. Οι δάσκαλοι αδιαφορούν να διδάξουν στα παιδιά αξίες, ιδανικά, συμπεριφορές, προσφέροντας τους έτσι μια ολοκληρωμένη παιδεία. Γενικότερα αποτυγχάνουν να διαπαιδαγωγήσουν σωστά τους μαθητές. 

Επίσης οι οικονομικές ανισότητες οδηγούν πολλές φορές τους νέους σε εσφαλμένες αντιλήψεις για το ποιοι πραγματικά είναι κι έτσι επιλέγουν ή απορρίπτουν τους γύρω τους με λανθασμένα κριτήρια. Με την αλλαγή της πολιτισμικής ταυτότητας της χώρας μας εκδηλώθηκε και το ρατσιστικό στοιχείο Ο ρόλος της θρησκείας έχει αποδυναμωθεί και το «αγαπάτε αλλήλους» είναι πια παρελθόν. 


Μαθητής του Α4

Η αρχαία Ελλάδα ενάντια στη βία

 Η βία δεν έλειψε ποτέ από την ανθρώπινη κατάσταση. Ήταν και είναι πάντοτε παρούσα, είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο. Έτσι, εξαίρεση δεν θα μπορούσε να αποτελεί η αρχαία Ελλάδα. Εκείνο όμως που αποτελεί σχεδόν ξάφνιασμα είναι η καταδίκη της βίας αυτής από τους ποιητές, τους φιλοσόφους και τους ρήτορες. 

 “ ’Εν ἀρχαιότητι τοὺς παῖδας μετ’ ἐπιμελείας διδάσκουσι καὶ νουθετοῦσι. Ὁ παῖς ἐδιδάσκετο ὅτι τὸ μὲν δίκαιον,τὸ δὲ ἄδικον,τόδε καλὸν καὶ τόδε αἰσχρὸν ἐστι. Εἶτα δέ, οἱ παῖδες εἰς ἡλικίαν ἔλθωσι,  ἐδιδάσκοντο βίαν μηδὲν πράττειν. Βία οὐκ ἐστιν ὠφέλιμος τοῖς παισίν. Ἔτι οἱ παῖδες παρὰ τοῖς γονεῦσι παραινοῦνται καὶ μανθάνουσι ἀλλήλοις ἔριν μισεῖν, βίαν ἀπέχεσθαι, ἀλλὰ ὕβριν ἀμύνεσθαι. ” 

(Στοχασμοί ενός μαθητή του Β3  πάνω στο θέμα της βίας)