ΓΥΡΙΖΩ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΟΥ ΣΤΗ………ΒΙΑ

Οι εκδηλώσεις βίας στη σχολική κοινότητα έχουν συχνά στόχο το σχολικό κτίριο, τη σχολική περιουσία και τον περιβάλλοντα χώρο. Όμως, σύνθετο φαινόμενο αποτελεί ο εκφοβισμός: σωματική βία(σπρωξίματα, κλωτσιές, μπουνιές), συναισθηματική ή λεκτική επίθεση (κοροϊδία, βρισιές, σαρκασμός, χειρονομίες, συκοφαντίες, γελοιοποίηση, απειλές). 

Επικίνδυνη και σύγχρονη μορφή βίας είναι η απειλή μέσω κακόβουλων κλήσεων ή sms, αλλά και ο λεγόμενος διαδικτυακός εκφοβισμός: δηλαδή λήψη e-mail, μηνυμάτων μέσω κινητού, video clip και φωτογραφιών ως μια επαναλαμβανόμενη και σκόπιμη εχθρική συμπεριφορά, με σκοπό να προκληθεί βλάβη σε ένα ή περισσότερα πρόσωπα. Συνέπειές της διαδικτυακής απειλής είναι η παρενόχληση στο χώρο του ιντερνέτ, οι υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί, οι απειλές για σωματική βία, τα προσβλητικά σχόλια στην ιστοσελίδα κάποιου, καθώς και τα επαναλαμβανόμενα απειλητικά μηνύματα.
 Ένας άλλος παράγοντας που επηρεάζει τα παιδιά κυρίως στην εφηβική ηλικία είναι οι κινηματογραφικές ταινίες και τα παιγνίδια του internet που προβάλουν τη βία και τα παιδιά μιμούνται τους «ήρωες».   

Μια άλλη μορφή βίας που εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια είναι όταν ένα παιδί αναλάβει μια υπεύθυνη θέση π.χ. απουσιολόγος. Από εκείνη τη στιγμή και μετά η ζωή του γίνεται δύσκολη, αφού θ’ αρχίσουν οι απειλές από κάποιους: λόγου χάρη αν παίρνει απουσίες, θα του σκίσουν το απουσιολόγιο ή κι ακόμα θα τον δείρουν έξω απ’ το σχολικό  χώρο. Το αποτέλεσμα είναι ότι, ενώ κάποτε ήταν τιμή για κάποιον να έχει το απουσιολόγιο, τώρα έχει γίνει μέσον άσκησης ψυχολογικής βίας. 

Η βία λοιπόν πρέπει να σταματήσει να γίνεται, γιατί έχει άσχημα αποτελέσματα πάνω στα άτομα που ασκείται. 

Οι πρώτοι που πρέπει να πατάξουν τη βία είναι οι γονείς, οι οποίοι παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ζωής του παιδιού τους. Πρέπει να τους διδάσκουν ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό, όπως έκαναν οι αρχαίοι Έλληνες. Να περνούν με τα παιδιά τους πιο πολύ χρόνο, να τα βοηθούν στα μαθήματά τους και κυρίως να συζητούν μαζί τους. Μετά αυτοί που μπορούν να περιορίσουν τη σχολική βία, παίζοντας επίσης σημαντικό ρόλο στη ζωή ενός παιδιού, είναι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές. Ένας σωστός καθηγητής ή δάσκαλος, αν διαπιστώσει ότι υπάρχουν ορισμένα προβλήματα μεταξύ των μαθητών του, θα πρέπει να τα συζητήσει και μετά να προχωρήσει στην ύλη του βιβλίου ή καλύτερα να πάρει τα παιδιά στα οποία παρατηρείται τέτοιο πρόβλημα και να το συζητήσει. Άλλωστε οι τρόποι και η συμπεριφορά ενός ανθρώπου στην κοινωνία είναι πιο σημαντικοί από το να αποκτάς όλο και περισσότερες γνώσεις. Αυτό το πιστεύω γιατί έχω ζήσει μια τέτοια άσχημη εμπειρία στο δημοτικό σχολείο. 

Είναι καιρός πολιτεία και σχολείο να συνεργαστούν και να δώσουν λύσεις στο πρόβλημα και να μην περιοριστούν μόνο σε «μια μέρα αφιερωμένη στη βία» 

Μαθητής του Β'3