Η βία έχει γίνει πλέον ένα συνηθισμένο φαινόμενο στα σχολεία. Μπορεί να είναι:
* λεκτική, ψυχολογική, δηλαδή ένα παιδί ή μια ομάδα παιδιών να κοροϊδεύουν ένα άλλο ή να το προσβάλλουν, κάνοντας το να νιώθει άσχημα και να κλείνεται στον εαυτό του,
* σωματική, κατά την οποία κάποιος/οι χτυπάνε ένα παιδί, συνήθως αδύναμο, μικρότερο
* και σπανιότερα ηλεκτρονική, για παράδειγμα όταν κάποιος δημοσιεύει μια φωτογραφία χωρίς την θέληση αυτού που απεικονίζεται, και στη συνέχεια να τον κοροϊδεύει.
Υπάρχουν αρκετά κρούσματα, λίγα όμως αναφέρονται, συνήθως επειδή το θύμα φοβάται να το αναφέρει και δεν υπάρχουν μάρτυρες να το υποστηρίξουν. Εάν υπάρχουν μάρτυρες, μπορεί να μην βοηθήσουν το θύμα, για να μην μιλήσουν κατά του θύτη, ή επειδή είναι φίλος τους, είτε γιατί επιδιώκουν την εκτίμηση του.
Το να μην καταγγέλλουμε τέτοιες πράξεις, όμως, έχει αρνητικές συνέπειες στα θύματα, όπως το να μην θέλουν να πηγαίνουν σχολείο, να χάνουν την αυτοπεποίθησή τους και την κοινωνικότητά τους. Γι’ αυτό και πρέπει κάθε φορά που βλέπουμε ένα κρούσμα βίας, να το αναφέρουμε, για να μην δημιουργούνται αρνητικές επιπτώσεις σε κανέναν και να τιμωρούνται οι θύτες, ώστε να μην επαναλάβουν την ίδια πράξη.
Μαθήτρια της Β Γυμνασίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το ευγενικό σχόλιό σας!